Het is een van de heetste weken van het jaar, maar vandaag spant met 32⁰ C de kroon. Ik heb na lang twijfelen besloten de niqaab vandaag niet te dragen. Ik vond het van de week met 24⁰ C al nauwelijks uit te houden. In plaats daarvan draag ik mijn kortste, strakste en laagst uitgesneden jurkje. Het ongemak waarmee ik nu over straat ga is heel anders maar niet minder aanwezig. Ook vandaag ben ik me van elke blik bewust en dat voelt ook nu niet prettig. Een paar keer passeer ik een groepje mannen, lunchende bouwvakkers, die niet anders gewend zijn dan te staren. Maar ook alle andere mannen in wiens blikveld ik beland laten hun blik ook nét iets langer dan noodzakelijk rusten. Ik begin steeds meer te begrijpen dat ze er echt niets aan kunnen doen, het gaat vanzelf: er fietst een mooie vrouw voorbij en in een fractie van een seconde beslis je of ze de moeite waard is om je mee voort te planten. Het is zó primitief, waarom reageer ik dan zo krampachtig? Ik trek mijn rokje een beetje omlaag, kijk demonstratief de andere kant op en trap net iets harder door. Of is dat mijn primitieve reactie? / Ik kan en wil geen conclusies trekken of het gedrag van de mensheid verklaren. Maar er zijn wel veel dingen die me opvallen. In niqaab zijn het vooral vrouwen die kijken, vaak met een misprijzende blik. Alsof ik alle vrouwen van de wereld beledig door de niqaab te dragen en mijn lichaam te bedekken. De mannen laten me meer links liggen. In mini-jurk zijn het juist de vrouwen die geen aandacht aan me besteden. De mannen daarentegen werpen me soms blikken toe die boekdelen spreken. / Kun je het ze kwalijk nemen? Of vraag ik er echt om door me zo te kleden? En waarom kan ik er niet van genieten? Het is toch leuk als iemand anders je mooi vindt? Het gaat denk ik om de condities, of je zelf de controle hebt. Een fotomodel vindt het leuk om bekeken te worden als zij beslist en instemt met het bekeken worden. Op straat heb je geen controle. Maar wanneer wordt het voor de kijker duidelijk dat zijn/haar blik niet gewenst is? Als je gehandicapt of mismaakt bent, dan wendt de kijker zijn blik af en doet net of er niets aan de hand is (kinderen trouwens niet). Bij een vrouw in niqaab werkt het ook zo. Een vrouw in een korte jurk vraagt er blijkbaar om en moet dan de consequentie van fluitende bouwvakkers maar voor lief nemen.
